Het was een ware uitzondering dat we naar Seroei kwamen december/januari 1949/1950 om er 1 jaar te gaan wonen dus kort voor de soevereiniteitsoverdracht van Ned. Indië aan de R(epubliek) I(ndonesia) S(erikat), 27 december 1949. Mijn vader wist geen raad met de onzekere toekomst van zijn zeer jonge gezin. Hij had een functie bij de afdeling recherche, onderafdeling C(riminele) D(ienst) als hoofdagent van politie 2e klasse, zijn werkgever was toen het departement van binnenlandse zaken in Batavia met standplaats Soerabaja op het hoofdbureau van politie aan de Parade plein.
Hij had gesolliciteerd naar de functie van hoofdagent bij de Algemene Politie NNG te Hollandia en werd door het gouvernement Nederlands Nieuw Guinea aangesteld bij het Korps N.N.G. met standplaats Hollandia.
Vanwege de grote gezinssamenstelling genoot mijn vader het voorrecht om kosteloos een kindermeisje mee te nemen naar NNG en had toen “commissaris der Nederlanden” de heer Ihnen, als mijn vader ermee instemde, hem een jonge dame als kinderjuffrouw meegegeven, die normaliter niet weg kon komen uit de Republiek. Mijn vader zou haar, genaamd Troelia Vermeulen, dus kunnen helpen met haar exodus uit Indonesia.
Toeval wilde dat mijn vader met gezin op weg naar Hollandia aan boord van de Karossa, plotseling net voor aankomst in de tussenstop Seroei via de kapitein de melding van de dienstleiding ontving in Seroei van boord te gaan samen met hoofdagent Jos Trouerbach en zijn gezin, omdat zij beiden bij nader inzien Seroei als stand plaats hadden gekregen i.p.v. Hollandia. Aan boord van de Karossa midden op zee hadden we oud- op nieuwjaar kunnen vieren.
Als politie man ging mijn vader altijd gekleed in uniform groenten kopen bij de landbouwer Alwi Rachman (Javaan) die groenten voor eigen gebruik teelde en voor de gemeenschap van Seroei. Ook de politie, zoals mijn vader, kwam vaak bij hem op bezoek onder het mom groenten te kopen omdat Alwi Rachman door het Detachement Algemene Politie in de gaten werd gehouden i.v.m. zijn Rood-Wit sympathieën.
Als jongetje van 3 jaar was ik nog niet in staat veel zaken en gebeurtenissen in me op te nemen om die als herinneringen mee te nemen. Wel kan ik me enkele collega's van mijn vader herinneren, die hij gekend heeft als Henk Heuberger, Jos Trouerbach, Ted Bruinsma, Eugene (Tjen) Schiweck, Dick Cress (broer van Richard Cress schrijver van Petjoh), Willy Nelwan. En de herinnering aan 'n sinterklaas viering in het kantoor/woning van de HPB Hoofd Plaatselijk Bestuur heer Eibrink Jansen. De herinnering aan een pick nick aan het Mariadei strand met heer Tjen en mevrouw Bea Schiweck en een Papua politie agent in burger als gids/helper zijn me ook bij gebleven, waarbij we met een prauw eerst een stuk moesten omvaren en een bos moesten bewandelen en dan een smalle kalie overstaken over een dikke omgelegde boomstam. De Papua politie man was hier van de boomstam in de ondiepe kalie gedonderd, met enige barang.
Op de aloen aloen voor de politie tangsie en voor de woning van de afdelingscommandant van politie, voetbalde mijn vader wel 'ns met het politie elftal, werden 's avonds films vertoond op een gespannen groot doeken, gefeest bij speciale gebeurtenissen. Koninginnen dag ofzo. We hadden in onze woning geen badkamer, de wc met de naar buiten bijbehorende beerput was in de maak. Baaien deden we in de kalie ca. 500m lopen achter ons huis, voorbij onze grijze Papua buurvrouw die altijd aan 't mopperen en schelden was, mogelijk op huisgenoten. Maar van haar leerde ik papeda met vis eten. Dat dagelijkse bad in de kalie herinner ik me aan de hand van een foto met juffrouw Troelia Vermeulen. Onze buurman aan de andere kant was heer Tjen Schiweck met z'n vrouw Bea. Er lag een loopbruggetje voor ons huis over een sloot.
Als we naar de toko's gingen bij kamp China en naar de steiger aan de haven, liepen we langs de woning van de familie Trouerbach. Heer Ted Bruinsma met zijn gezin woonde voor de aloen aloen, onze buren Tjen en Bea Schiweck woonden ook voor de aloen aloen.
Aan de kleine dingetjes toen in Seroei terugdenkend heb ik er wel een senang gevoel bij. Het was een klein Papua dorp waar we primitief en sober woonden waar het hoofdgerecht van de Papua's bubur papeda met vis was. Elektriciteit was er nog niet 't was altijd een spannende bezigheid van mijn vader die de Petromax petroleumlampen moest oppompen voor de verlichting. Dat pompen op zich al was spannend. De petroleum moest vergast worden om te ontsteken aan een katoen kousballon, resultaat was in ieder geval een zeer heldere verlichting. Op het grote erf naast ons huis kreeg ik les in voetballen van mijn broer Brien. Ik leerde hoe ik hem met een bal kon “verlakken”, maar wist niet eens wat verlakken was. Het ravotten met pa en ma in die grote tuin naast 't huis blijft me ook bij. Bijzonder was het houten stokpaardje dat mijn vader voor me maakte als sinterklaas cadeau. Zo'n ding met 'n houten paardenkop aan een bezemstok dat je tussen de benen vasthield om ermee te rennen.
Er waren geen scholen zodat de leerplichtige kinderen van Seroei, mijn 2 zussen en broer, naar een internaat met een school moesten verhuizen, o.a. in Sorong bij de nonnen of broeders.
Na een verblijf van ca. 1 jaar moesten we ons klaarmaken voor vertrek naar de hoofdplaats van NNG, Hollandia in 1952. Weer vanwege overplaatsing van mijn vader.
De verhuizing via Biak naar Hollandia verliep per prauw en Catalina watervliegtuig. De Catalina pikte ons ergens op in de baai waar we in de prauw hadden gewacht. In Biak hadden we 1 overnachting voor 't vertrek naar Hollandia met een dakota. Groet, Freek Pieroelie.
1e foto betreft loopbruggetje voor 't huis. 2e foto betreft verhuizing naar Hollandia per prauw en Catalina. 3e en 4e foto's betreffen picknick strand Mariadei.
- 4 pieroelie3 seroei op 't bruggetje met troelia v.d. meulen.jpg (107.24 KiB) 10820 keer bekeken
- 4 SeroeiviaBiaknaarHolldia.jpg (46.49 KiB) 10820 keer bekeken
- Seroei-Maria Dei naar strand met Tjen&Bea.jpg (86.57 KiB) 10820 keer bekeken
- Seroei-Maria Dei met Tjen&Bea.jpg (87.46 KiB) 10820 keer bekeken