Lex Bal in ziekenhuis

[webmaster]

Beste Manok. vrienden Heden heb ik deze trieste bericht doorgekregen, t is dat jullie t weet.! groetjes Thijs ----- Original Message ----- From: Leo Stijger To: "Thijs Warella" Sent: Sunday, March 04, 2012 10:37 PM Subject: Alex Bal ziek Thijs, Zaterdag belde ik Juultje, vrouw van Lex Bal. Zij vertelde mij dat Lex al 2 dagen op de IC van het ziekenhuis ligt. Hij heeft een gescheurde aorta opgelopen. Het kan nog 3 a 4 weken duren voordat het genezen is. Ik geef dit maar aan jou door, want via jou heb ik weer contact met Lex en Juultje gekregen. Vandaag heb ik haar niet gebeld, dus ik weet niet hoe de toestand nu is. Morgen zal ik haar weer bellen. Maar misschien weet je dit al, maar nu weet je het zeker. Leo

[Carriebal]

Vanwege alle belangstelling heeft papa gevraagd of ik wat informatie op deze site wilde zetten. Papa is op 1 maart in de ochtend onwel geworden toen hij achter zijn computer zat. Hij had vreselijke hartkloppingen en pijn. Het was zo erg dat mijn moeder hem naar de dokter gereden heeft. Daarna is hij doorverwezen naar de spoedeisende hulp. Hij had erge pijn in zijn hartstreek wat uitstraalde naar zijn rug. In de eerste instantie konden ze niets vinden. Het hartfilmpje was normaal en ook zijn bloeddruk was als van een jonge man. Helaas duurde het even voordat ze geloofde dat dát nou juist niet goed was voor zijn doen, omdat zijn bloeddruk altijd redelijk hoog was. Gelukkig was pa nog wel mondig genoeg en heeft hij de arts ervan kunnen overtuigen dat ze zich daar op moesten focussen. Na de CT scan brak er gelijk paniek uit op de spoedeisende hulp en bleek dat er bloed in zijn aorta stroomde op een plek waar dat niet hoorde. Volgens de arts was het kritisch en hij werd met spoed naar de hartbewaking gebracht. Wij waren toen erg bang dat we hem zouden verliezen. De cardioloog heeft hem op de hartbewaking toen gelijk via infuus bloeddrukverlagers gegeven, dit moest het bloeden stoppen. Vorige week vrijdag hebben we een familiegesprek met de cardioloog gehad en die vertelde dat papa een aorta dissectie, type B heeft. Dit houdt in dat de binnenwand van zijn aorta van de buitenwand was los gescheurd. Vanaf schouderhoogte tot zijn navel. Een flinke wond dus, waar hij nog weken in het ziekenhuis en daarna nog maanden thuis van moet herstellen. Het lichaam heeft een zelfherstellend vermogen en als er zich geen complicaties voordoen, zal hij er uiteindelijk wel volledig van herstellen. Dat was dus wel goed nieuws. Er zal geen operatie nodig zijn als hij zich aan volledige bedrust houdt. Voorlopig kan hij helaas nog geen bezoek hebben omdat hij nog erg snel moe is. Mama komt elke dag even en mijn zusje en ik zijn er ook af en toe. Over drie weken gaat de arts opnieuw een CT scan maken om te kijken hoe de wond zich herstelt. Wij zijn nu een beetje over de ergste schrik heen maar ik kan mij voorstellen dat er nog meer mensen ongerust zijn. Het is hartverwarmend om te horen hoeveel oude vrienden zich zorgen maken om pa en ik hoop dat dit bericht de meeste mensen bereikt. Voor mama is het eigenlijk een beetje te druk en te verwarrend om allemaal telefoontjes te beantwoorden en wij kunnen niet elke dag bij haar zijn. Als er zich nieuwe ontwikkelingen voordoen, zal ik het hier in ieder geval wel melden. Namens papa, mama, mijn zusje en mij heel erg bedankt voor de hartverwarmende interesse en alle mooie kaarten! Carmen Bal

[Carriebal]

Mijn vader, Lex Bal is inmiddels ontslagen uit het ziekenhuis. Dus dat is goed nieuws! Hij heeft een ziekenhuisbed voor beneden meegekregen zodat hij thuis nog goed kan herstellen en aansterken. Hij slaapt nog veel overdag en dat heeft hij nog nodig. Mijn vader wil iedereen hartelijk bedanken voor al hun medeleven en interesse. Het doet hem erg goed. Helaas laat de conditie van zowel mijn vader als mijn moeder het niet toe om visite te ontvangen. Zodra hij zich fit genoeg voelt, is mijn vader zeker van plan iedereen zelf te mailen. Het streven van hem is in ieder geval wel om op de 9 juni op de Vogelkop reünie in Lisse te komen. Hij hoopt iedereen daar persoonlijk te kunnen bijpraten en te bedanken voor hun medeleven.

[Alex Bal]

Lieve vrienden en vriendinnen, Hier ben ik dan, om jullie even een 'persoonlijk' teken van leven te geven. Allereerst wil ik via dit medium iedereen nog van harte bedanken voor zoveel medeleven, liefs en beterschapwensen die mijn vrouw/dochter Carmen en ik persoonlijk, niet alleen uit Nederland, maar tot aan de andere kant van onze aardkloot, hebben mogen ontvangen d.m.v. kaarten, e-mails en telefoontjes. Het was overweldigend! Zo veel reacties had ik niet verwacht. Dat geeft toch te kennen hoe hecht de NNG/Manokwari-gemeenschap is. Het heeft me alleen maar goed gedaan en mij, na het zien van het licht aan het eind van de tunnel op 1 maart, de kracht gegeven om het niet op te geven en nog voor het leven te gaan. Het was zwaar. Niet alleen voor mij, maar nog meer voor mijn lieve vrouw, gezin en de familie. Ik heb er nog niet helemaal! Dat werd mij op 12 mei om omstreeks 23:50u nog bevestigd, toen ik met spoed weer per ambulance richting de eerste hulp moest worden gereden. Na 2 nachten en dagen observatie vonden de specialisten het verantwoord me weer naar huis te laten gaan. Het gaat nu weer redelijk. Het hersteltraject van 6 tot 12 maanden heb ik weer mogen hervatten met behulp van een flinke dosis medicijnen. De afgelopen dagen heb ik me in de achtertuin op een flinke stoot zonne-energie laten trakteren en zo mijn Indo-kleur weer teruggekregen en flink wat energie opgedaan. Ik weet nu gelukkig enigszins weer, hoe een gelukkig mens zich kan voelen. Maar ik mag niet te vroeg juichen en voorzichtig aan blijven doen. Als, als ... ik me op die dag me redelijk voel, probeer ik via mijn dochter Carmen, die in Beinsdorp (bij Nieuw Vennep) woont, op 9 juni op de reünie even aanwezig te zijn. Om jullie te zien en te spreken en me weer even de gelukkige Manokwariaanse jongen te voelen! Wie weet tot dan, sobats!! Lex Bal