Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Heb je een leuk verhaal of een belevenis, een mooie herinnering, of iets anders dat je wilt delen met mede NNG-ers, post dan hier je bijdrage.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Notitie van de webmaster: Hieronder de voordracht van Jos van de Konijnenberg tijdens de Fak-Fak reünie in 2010. Jos weet dat ik het fundamenteel op diverse punten niet met hem eens ben, maar uiteraard mag iedereen zijn mening hebben. Daarom publiceer ik hier zijn kijk op de Papua-zaak. Deze heeft hij ook al eerder gepubliceerd op de website van Louis van Diessen en daarop is de reactie gekomen van Ben Kaisiëpo, die ik als reactie hieronder ook publiceer. Wat vooral ook opvalt is dat Jos kennelijk nooit de artikelen leest op tanahku.west-papua en dan denk ik met name de rapporten van human right watch en maandelijkse rapporten van het advocatenteam WPAT. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij die wel leest maar als onzin ter zijde schuift omdat het niet in zijn beeld past. Hieronder eerst de stellingname van Jos: Eigenlijk zou ik met deze voordracht vlug klaar kunnen zijn. De uitspraak: ”wij hebben de Papua’s in de steek gelaten” kan in feite alleen maar gebaseerd zijn op wat er in politiek opzicht is gebeurd. In de steek laten is een negatief begrip en wanneer je ergens niets aan kunt doen zijn deze woorden aanvechtbaar. Eigenlijk is dit dus de periode vóór 1962. Hiermee zijn we er echter niet. Ik wil, voorzover ik dat kan beoordelen aan de hand van de kontakten in de pakweg tien keer dat ik Nieuw-Guinea heb bezocht, ook andere aspekten behandelen. Om het in politiek opzicht een beetje redelijk te kunnen beoordelen heb ik daarvoor de boeken ” Ons Laatste Oorlogje”van John Jansen van Galen, redacteur van de Haagse Post. En ”De Nieuw-Guinea Kwestie” van een oud-Manokwari tangsicommandant, Dr. De Geus, gelezen. Jansen van Galen geeft aan dat hij zich niet alleen heeft verdiept in boeken, tijdschriften en kranten + gesprekken met ongeveer 60 betrokkenen, maar hij heeft ook de notulen uit de ministerraad geraadpleegd. Zowel van Galen als de Geus hebben uitgebreid onderzoek verricht waar het gaat over de onderhandelingen die hebben geleid tot de onafhankelijkheid van Indonesië en de overdracht van Nieuw-Guinea. Je kunt niet anders lezen dan dat Nederlandse gedwongen werd te vertrekken. De regering wilde dat niet, heeft zich verzet tot het niet meer kon en moest uiteindelijk de aftocht blazen. Het is aan ieder van jullie te beoordelen of het streven naar onafhankelijkheid van Indonesië …..en of Nieuw-Guinea hierbuiten zou moeten vallen…., gerechtvaardigd was of niet. Dat er, politiek gezien, door de Nederlandse regering tweemaal dezelfde fout gemaakt is kwalijk te noemen: zowel de Molukkers als de Papua’s toezeggingen doen die niet waargemaakt konden worden. Enkele punten die ik u wil voorhouden kunnen voor de hand liggend genoemd worden. De overige zijn opgedaan in Nieuw-Guinea. Zowel Piet Postma als ik kunnen óf middels video-opnamen mijn stellingen bewijzen óf verwijzen naar bronnen in Nieuw-Guinea. Verder wil ik vooraf stellen dat het zou kunnen dat er meerdere waarheden bestaan over Nieuw-Guinea, het land dat nu Papua genoemd wordt. Ik kan dus niet anders dan onze ervaringen verwoorden opgedaan tijdens de vele tijdens gesprekken. Ik weet niet of er bij de uitspraak van het in de steek laten bij wordt stilgestaan dat er sinds ik weet niet hoe lang ook mensen van andere afkomst woonden. Hoe ver moeten we teruggaan? Volgens een vademecum uit 1956 bestond in vrijwel iedere grotere plaats de bevolking ook uit een aanzienlijk percentage Aziaten. Ik kan natuurlijk niet aangeven wanneer die naar Nieuw-Guinea zijn gegaan. Het aantal Europeanen zal nagenoeg zeker rond de jaren 1950 behoorlijk gestegen zijn. Afhankelijk van de ligging en grootte van de andere plaatsen staat te lezen dat deze verhouding er anders uitziet en dat is te begrijpen. Met deze gegevens wil ik ook zeggen: heeft men zich wel eens afgevraagd of Nieuw-Guinea alleen van de Papua’s was? Gesteld dat dit het uitgangspunt is dan moeten zij zich realiseren dat wij een bezettingsmacht waren, hoe je het ook wendt of keert. Na de overdracht werd er geen onderscheid gemaakt tussen de verschillende bevolkingsgroepen: zij waren allemaal inwoners van Nieuw-Guinea. Ze lopen nu nog rond met een blauwe stip op hun elleboog. Ik kom hier straks nog op terug. Een ander belangrijk iets wat men zich kan afvragen: wat deed Nederland in onze tijd voor Nieuw-Guinea? Wat deed Nederland voor de bevolking? Ik weet het niet, misschien kunt u er voorbeelden van geven. Ik durf een uitspraak aan: weinig tot niets en vraag me dan direct af óf Nederland effectief iets kon doen tijdens onze tijd daar. Had Nederland de middelen voor een grootschaliger ontwikkelings-aanpak? Als je dat nu ontkennend moet beantwoorden, hoe kunnen wij dan de Papua’s in de steek gelaten hebben? Alleen de missie en de zending deden er fantastisch werk en ik heb me laten vertellen dat die direct of indirect wel wat geld kregen, maar dat blijkt niet al te veel te zijn geweest. Op andere wijze dan de financiële leverde de marine een bijdrage door, als voorbeelden, missiekinderen per Martin Mariner naar de Wisselmeren te brengen of dat toestemming werd gegeven dat de LCPR gebruikt kon worden voor uitstapjes, heel ver weg,: naar Pulau Panjang of Pasir Putih! Ik heb me laten vertellen dat ook de grote marineschepen ingezet werden voor vervoer van kinderen. Soms worden er ongenuanceerde, tendentieuze berichten verspreid over de Papua-onderdrukking bijvoorbeeld door een in Biak wonende Nederlandse dame. Die Truus van Vliet mailde op enig moment dat er operatieproeven op Papua’s werden uitgevoerd. Gelooft u nu werkelijk dat Indonesische artsen hun ambt op deze manier schenden? Ook mailde zij over het bewust infecteren met HIV, alhoewel ze beide voorbeelden niet kon bewijzen. Dat Papua-mannen met hun liefdespenseel op pad zijn gegaan zal niet ontkend kunnen worden, maar is hiervoor de Indonesische overheid verantwoordelijk? Welk verschil is er m.b.t. Afrika? Het lijkt me allemaal wat ver gaan. Over voorlichting op dit gebied kan Piet Tuyp meer vertellen. Ene Mevrouw Hendrikse – de Jong uit Wageningen schetste in Checkpoint nr. 10, December 2007, een volstrekt negatief beeld door te stellen dat zij het had meegemaakt dat door het optreden van het Indonesische leger onder Papua’s doden te betreuren waren. Ik citeer haar: in Wamena was naast ons hotel op 21 September een groot oproer. 157 Papua’s zijn vermoord. Dat er doden zijn gevallen zou kunnen omdat het een stammenoorlog betrof. Wat die mevrouw schreef was dus niet waar. Bron: niet alleen Piet Tuyp maar ook Henk Hoging die er vanwege een project zeer regelmatig komt. Er wordt met deze berichten een eerlijke zienswijze geweld aangedaan. Ik heb mevrouw Hendrikse de inhoud van mijn verhaal doorgegeven en vergeefs gevraagd naar commentaar. Het zou kunnen zijn dat het leger toen al knallend is opgetreden uit machtsvertoon. Al knalden wij niet, of het moet op een babi, kroonduif of jaarvogel zijn geweest: ook wij vertrokken met patrouilleopdrachten: Een ervan was machtsvertoon. Er zijn ook mensen die het optreden van het Indonesische leger bij sommige aangelegenheden veroordelen. Dat kan terecht zijn, maar ik kan vooral de oud-Indiëgangers, die ook in Nieuw-Guinea hebben gediend, niet begrijpen wanneer die aan een demonstratie in Den Haag deelnemen om te protesteren. Ook zij hebben, meestal gedwongen, maar toch, deelgenomen aan acties tegen Indonesiërs die voor hun land vochten. Ook wij zijn opgetreden tegen opstandige Papua’s, denk even aan de opstand bij de Wisselmeren waarbij aan Papua-zijde honderden doden zijn gevallen, een uitspraak van de toenmalige ELNTMARNS Wentholt in het programma “Andere Tijden”. Men vond blijkbaar dat dit optreden gerechtvaardigd was, maar of er vooraf wel of geen fouten zijn gemaakt door de Papuacultuur aan te tasten valt heel zwaar te betwijfelen. Zoals u wellicht weet werd ook het gewapend optreden van procureur weet ik wat Gonsalves zwaar bekritiseerd. Wanneer we de zaak in alle realiteit bekijken kunnen we ons afvragen of er voldoende kennis en kunde onder de Papua’s aanwezig was om op de goede manier met zelfstandigheid om te gaan. Ik kan u vertellen dat, n.a.v. een vraag van mij tijdens een bijeenkomst in het Legermuseum in Delft aan een medewerker van het NIOD, deze vertelde dat het ontbreken van bestuursdeskundigheid een van de redenen was dat Amerika Nederland niet meer kon steunen. VOOR WAT BETREFT. DE OVERDRACHT HET VOLGENDE:
  • - was het niet toepassen van het one-man-one-vote-systeem een volstrekt negatieve Indonesische benadering? Een paar vragen aan jullie: zou men de bush in hebben gemoeten om Papua’s te laten stemmen en hoe zou dit verlopen zijn? Zouden de mensen in de bush een bewuste keuze hebben kunnen maken? Zouden zij daartoe in staat zijn geweest? Wat is overigens het verschil tussen ons systeem van het stemmen/het kiezen van een volksvertegenwoordiging en het besluit om wel of niet bij Indonesië te willen horen, uitgesproken door volksvertegenwoordigers in Nieuw-Guinea? En ook nu weer speelt het ontwikkelingsniveau een grote voor de hand liggende rol. Vergeet hierbij bovendien niet dat bijvoorbeeld bij gemeenteraads-verkiezingen ook hier soms pure spelletjes worden gespeeld
  • - ook Papua’s hebben Indonesische infiltranten geholpen. De vader van Bert Carli, die hier vorig jaar aanwezig was, is door een Papua in een hinderlaag gelokt en vermoord. Er zijn meerdere voorbeelden bekend van een pro-Indonesië-houding.
  • - over een tak van de Organisasi Papua Merdeka (OPM) in de omgeving van Biak heeft Piet Postma video-opnamen gemaakt. Veel meer dan houten geweren, parangs en pijlen en bogen is er niet op te zien. In een gesprek met de leiding gaf Piet het advies te stoppen met dit spel, want meer is het niet, en meer energie te steken in opleiding van hun eigen mensen.Deze mening wordt volgens verkregen informatie gedeeld door een groot gedeelte van de Papua’s die in Nederland woont. Een eenduidige samenwerking tussen de verschillende OPM-groeperingen zou een (te?)moeilijk gegeven zijn.
Een pijnlijk gegeven is de afwerking van opgebouwde pensioenen. Ook hier gaat Nederland vrijuit. Wat had er moeten gebeuren toen in de jaren na de overdracht de toegang tot het land werd bemoeilijkt? De ondersteuners van de OPM hier in Nederland hadden er beter aan gedaan zich ervoor in te zetten zodat, toen bezoek aan Nieuw-Guinea gemakkelijker, normaler werd, en uitkeringen zeer waarschijnlijk geregeld hadden kunnen worden. Dat is nauwelijks gebeurd. Ik had het over die blauwe vlek. De meeste van jullie hebben de video-opname hierover gezien. Voor de mensen die internet hebben: ga eens naar http://www.west-papua.nl en klik prikbord en belevenissen aan. Je kunt dan lezen welk vervolg is gegeven aan het erg vervelende gegeven dat Piet en ik hebben moeten meemaken over die blauwe vlek waarmee mensen ook nu nog rondlopen. Reacties kun je er niet op lezen. In April dit jaar vroeg een dame ons, terwijl ze die vlek liet zien wat dat was, waarom zij die had gekregen. Wij konden haar geen antwoord geven. Wij konden alleen maar zeggen dat wij ervan wisten, maar niet over het waarom ervan. We wisten er geen raad mee, vonden het vervelend en dan druk ik me nog zwak uit. Nog iets over hulp, een verlengstuk over het in de steek laten van de Papua. Toen Piet en ik in 2002 in Biak waren troffen wij een dame van een of andere stichting uit Arnhem. Zij vertelde dat, ik meen de universiteit van Groningen, onderzoek had verricht naar de stichtingen die Nieuw-Guinea behulpzaam zijn. Het waren er ongeveer 115. Ook nu weer gaat de uitspraak “wij hebben de Papua’s in de steek gelaten” niet op. Beste mensen, er is zo gemakkelijk kritiek te leveren maar wanneer je alles realistisch probeert te benaderen dan móet je wel tot andere gedachten komen. Volgens mij tenminste. Denk er bijvoorbeeld eens aan wat er bestuurskundig allemaal gedaan moest worden i.v.m. de transmigratie. Wie nu Nieuw-Guinea bezoekt zal ervan opkijken wat er is gebeurd. En ook hiervan weet pater Piet Tuyp uiteraard heel veel. Denk er ook eens aan dat corruptie ook hier voorkomt. Zelfverrijking vind je overal. Ik kreeg laatst van iemand een bericht toegestuurd geschreven door Dirk Vlasblom, cultureel antropoloog en correspondent van de NRC. Hij beschreef hoe een stam van haar gebied was verdreven vanwege de ontginning van ik weet niet wat. Dat leek nergens op enz. enz. Afgezien van de vraag of Papua’s zo maar kunnen zeggen, omdat ze er al lang leven, ”dit gebied is van ons”, heb ik geantwoord dat ook hier de overheid grond onteigent, mensen weg moeten.Denk even aan de Betuwelijn. Je kunt dan zo hoog en zo laag springen als je wilt maar je grond ben je op enig moment kwijt, geld of een andere voorziening krijg je ervoor terug. WAT ER GEBEURDE NA DE OVERDRACHT.
  • - Na de overdracht hebben er zich incidenten voorgedaan die niet hadden mogen gebeuren. Voor zover mij bekend waren het wederzijdse provocerende aanleidingen. Wanneer dan bewapende Indonesische militairen tegenover onbewapende Papua’s hun boekje zwaar te buiten gaan dan is dat schrijnend. Maar hoe is, als voorbeeld, dat vlagincident destijds in Biak ontstaan? Stelt u zich eens voor dat de Friese of de Brabantse vlag uit oogpunt van een onafhankelijkheidsstrijd bij een officiële gelegenheid naast het rood-wit-blauw gehesen zou worden, hoe zou men dan hier reageren? Maar ik herhaal: dit had geen enkel leven mogen kosten en het waren er nu veel en veel teveel.
  • - Papua’s hebben functies binnen het leger en de politie. Verleden jaar was een Papua de commandant van de tangsi Fakfak. Hij zou overgeplaatst zijn naar Timika.
  • - Onder president Wahid zijn alle transmigratie-burgemeesters vervangen door Papua’s. Het blijkt nu zo te zijn dat bij vacatures Papua’s de voorkeur krijgen.
  • - In alle steden worden gemeenteraadsverkiezingen gehouden,
  • - Indonesië zou het land leegplunderen. In Papua is het aantal overheidsmedewerkers groot. De pensioengerechtigde leeftijd ligt er stukken lager dan hier. Waar zou dat geld, ook voor de infrastructuur, toch vandaan komen? Natuurlijk is het een onzinnige opmerking, maar het zou er voor Papua slecht uitzien wanneer deze mensen morgen zouden vertrekken.
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Notitie van de webmaster: Hier volgt de reactie van Ben Kaisiëpo op de voordracht (die ook als artikel geplaatst was op de site van Louis van Diessen) van Jos van de Konijnenberg over het onterechte schuldgevoel van veteranen en zijn stelling dat het met de gewelddaden door de Indonesiërs in West Papua allemaal niet zo'n vaart loopt. Hier de reactie van Ben: Geachte heer Jos van Konijnenberg, Ik beschouw uw verhaal als een praatje van iemand die de klok heeft horen luiden maar niet weet waar de klepel hangt. Toegegeven dat de kwestie Nieuw Guinea te omvattend is, dat voor een leek als u moeilijk te begrijpen en te verwoorden is dus al uw stellige beweringen neem ik met een korreltje zout. Het zij u vergeven. Wat betreft de vrije verkiezingen One Man One Vote. Als studenten aan de 5 jarige Bestuursschool voor Inheemse Bestuurs Ambtenaren (OSIBA) (niet verwarren met de Opleiding van 9 maanden voor Administratieve Ambtenaren (AA) voor de Nederlandse Academici in Noordwijk Hollandia) werden in wij in 1960 speciaal getraind om in de binnenlanden en steden van Nieuw Guinea voorlichting gaan te geven omtrent de naderende verkiezingen van de Nieuw Guinea Raad en de toekomstige Politieke Ontwikkeling. Persoonlijk werd ik met een maat (nu Lt.Kol van Politie in Jayapura)ingedeeld om het achterland van Hollandia tot de grens met Australisch Nieuw Guinea en de Tami rivier gebied voorlichting te gaan geven. Een week lang bezochten wij verschillende dorpen en als de mensen naar de sago tuinen gingen of op krokodillen jacht waren dan zochten wij zij op vaak dagen waden omdat de Tami rivier banjir (overstroming) veroorzaakte. Onder de blote hemel kauwend op sirih pinang of een stuk geroosterd krokodillen vlees vertelden wij de mensen via Tolk de naderende veranderingen bijv. getrapte verkiezingen voor de dorpen waarbij zij hun afvaardiging kiezen en uit hun middin werd een candidaat voor de Nieuw Guinea Raad gekozen. En rechtstreekse verkiezingen in de steden. In de steden kunnen kandidaten zich als individu of via een politieke party zich verkiesbaar stellen. Voor Hollandia stad werd Mr.Olaf de Rijke een Nederlandse Advokaat met 5 stemmen verschil verkozen boven de Papua dominee H.Mori Muzendi in de Nieuw Guinea Raad via stemhokjes One Man One Vote. Ik had zitting in de kiescommissie van 3 personen bij de stemhokje van Tasanka in Hollandia om erop toe te zien dat alles ordelijk verliep. Voor de moeilijk bereikbare gebieden (infrastuctuur) had het Gouvernement van Nederlands Nieuw Guinea mensen benoemd, o.a. Dr.ds F.C. Kamma om namens de Zending en Dr. L.J. v.d Berg namens de Missie om respectievelijk Oost - Bergland / Keerom enTigi / Wisselmeren te vertegenwoordigen in de Nieuw Guinea Raad. De voorzitter Drs J.H.F. Sollewijn Gelpke werd door de Koningen (Kroon) benoemd. Nieuw Guinea Raad koos later uit hun midden mijn vader als 1e Vice-Vootzitter en dhr Jouwe als 2e vice-voorzitter. In 1969 dus 8 jaar later waren de Papuas volgens u te onderontwikkeld om te kiezen. U vergeet gemakshalve te vermelden dat Indonesië 1025 kiesmannen in quarantaine had gehouden en gehersenspoeld omgekocht met vrouwen , geld en goederen om over het lot van de Papua Natie te bepalen. Omringd door militairen moest men opstaan als men tegen de republiek was, m.a.w. zelfmoord. Op dit moment dus bijna 42 jaar na dato hebben ongeveer 10.000 Papuas met hun voeten gestemd en vluchten naar de naburige Papua New Guinea en vestigen ze zich aan de grens waar het Indonesische leger zo nu en dan operaties uitvoert. Bovendien hadden minister dr. Josef Luns, Staatssekretaris mr. Theo Bot (beiden KVP) en minister drs Benhard U. (CHU) voor de verkiezingen in 1969 een onderhandse akkoord in Rome met Indonesië gesloten. (Rome Akkoord) In ruil voor Handelsbetrekkingen werd de Nw York Accoord door Nederland verkracht en Indonesië mocht de Musjawarah systeem (inlandse gebruik van de Javanen) toepassen ipv Internationale One Man One Vote systeem. Ambassadeur Mr. Schiff in Jakarta kreeg opdracht om de andere kant op te kijken als de Papuas komen klagen. Dat Laffe houding van Nederland is nog steeds van Kracht. Papuas VERZWIJGEN omwille van de economische belangen. Terecht een Land van Dominees en Handelaren. Wat betreft de dood van Hoofdagent Carli in Sorong zal ik uit respect voor de familie hier niet op ingaan . Een deel van mijn opleiding kreeg ik ook aan de politieschool in Base-G, van Hoofd Inspecteur van Politie R.W.Schmidt , Hoofdagent de Lima, Hoofdagent Koopmans en Hoofdagent Carli ken ik persoonlijk uit mijn Hollandia Binnen periode. Nee heer van Konijnenberg, u wilt het hijsen van de Morningstar bij de Watertoren op Biak vergelijken met het hijsen van de Friese of de Brabantse vlag. Voor het hijsen van de vlag op Biak werden speciale Pattymura eenheden naar Biak overgebracht om moord en verderf te zaaien. Ik verwijs u naar de film van de BBC -Biak Berdarah- waarbij slachtoffers die het na kunnen vertellen hun relaas deden. Voor uw informatie voor alle zekerheid heb ik bij de afsluitdijk een Friese Paspoort aangeschaft en na een pilsje zong ik ook Waar in 't Groen Eikenhout..Daar is mijn Vaderland Limburgs dierbaar oord dus moet ik voor ook voor mijn leven vrezen ? Dit is wat men noemt Appels met Peren vergelijken. Wat betreft het belachelijk maken van de OPM trainings centrum van wijlen Generaal Kosup Awom (overleden door ouderdom) graag het volgende. Zijn broer Permenas Awom was sergeant bij de PVK en oprichter van de Operasi Papua Merdeka (OPM). Hij werd onder valse Amnesty door de Indonesiërs (Gouverneur Jakub Sainal) gevangen genomen en levend in een kooi op zee gedropt. De familie eist nog steeds waar hij is want Indonesiërs hadden hem op transport naar Jakarta gezet. Indonesië kan tot op vandaag geen graf van PVK Sergeant Permenas Awom aanwijzen. U dient zich diep te schamen meneer Jos van Konijnenberg om onze Vrijheidsstrijders te adviseren om op te houden met hun trainingen omdat naar het oordeel van marinier Piet Postma en u geen moer voorstelde en zich belachelijk maken Had het Nederlandse Leger de Papuas bewapend achtergelaten toen zij weggingen en deze strijders hebben uw wapens niet gebruikt maar houten geweren ? Vraagt u zich niet af waarom het Indonesische leger niet instaat is om deze trainingskamp in de rimbu van Biak te vernietigen ? In de binnenlanden vechten mannen en vrouwen met pijl en boog tegen moderne wapens van Indonesie. Meneer Jos van Konijnenberg, in de historie is aangetoond dat geen legermacht of dictator kan WINNEN VAN EEN VASTBERADEN VOLK DAT VECHT VOOR ZIJN VRIJHEID. Neem als voorbeeld : a. Nederland werd na 350 jaar koloniale overheersing uit Indië verjaagd en vernederd, ik zal nalaten uw eigen historie uit te leggen. b. Nederland had 80 jaar oorlog gevoerd om de Spaanse Tirannie te verslaan. c. De machtige Franse Troepen met hun roemruchtige Vreemdelingen Legioen werden uit Indo China geknikkerd, d. Het Machtige Amerikaanse Leger, Luchtmacht en Vloot moest afleggen en vluchten voor de Noord Vietnamezen met hun AK 47, bamboe kuilen en tunnels, enz.enz.enz. Waarom werd bij de kidnapping van onderzoekers o.a. de hoog zwangere Martha Klein en haar man door Kelly Kwalik de hulp ingeroepen van de Britse SAS en de Nederlandse Commandos om met honden en onbemande vliegtuigjes met infrarood apparatuur de OPM op te sporen en te bestrijden ? Wij Kobe Oser hebben uit handen van dhr Fournier, voorzitter van de Internationale Rodekruis in Geneve hun Rapport gekregen waarin zij erkenden dat zij hun Rodekruis Helikopter vooruit lieten vliegen om de Papuas uit de bossen te lokken waarna de Indonesische heli’s met troepen volgden en moord en verderf zaaiden onder de bevolking van Jalimo Baliemvallei. Ooit gesticht door controleur mr. Ralf Gonsalves. Bij de presentatie van zijn memoires bij Hotel Des Indes in den Haag waren mijn vader en ik ook uitgenodigd. Lees zij memoires en dan pas (ver) oordelen. Lees ook het boek Besturen in Nederlands Nieuw Guinea om enig inzicht te hebben van het inzet van deze Nederlanders van het Binnenlands Bestuur . Tijdens mijn lobby werkzaamheden bij de Verenigde Naties in New York had ik veel steun gekregen van oud AA controleur Leon Mazerak als een van de direkteuren van de VN, dwars tegen beleid van Den Haag in hielp hij onze delegatie in New York met hand en spandiensten. Hij had in zijn begin jaren in Nieuw Guinea stage gelopen bij mijn oom Frans Kaisiepo (latere Gouverneur) in Teminabuan. Onverwachte ontmoetingen van o.a. deze bijzondere Nederlanders geven mij de kracht om door te gaan en het vaste vertrouwen in het goede van de mens. Geachte heer Konijnenberg ik vind het belangrijk om u van repliek te dienen, opdat u ook kennis neemt van de visie van een Papua. Ik wil geen gelijk halen, maar als ervaringsdeskundige vind ik belangrijk om vaak de stellige beweringen van Nederlanders via de bril van een Papua te corrigeren of te relativeren . Wenst U en de Uwen een Gezond en Gezegend 2011 toe. Met vriendelijke groet, Setia Djudjur Mesra / Fidelitas et Superbia, Ben Th.W. Kaisiepo Ms e-mail : kobe_oser@hotmail.com
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Hieronder de reactie van Jos aan de webmaster op 3 mei 2011: Dag Chris, De pot verwijt de ketel..................... Je stelt als inleiding op mijn artikel op je site dat ik bepaalde zaken niet goed of helemaal niet heb gelezen. Na enige alinea's in mijn artikel had je kunnen lezen dat ik stel dat er mogelijk meerdere waarheden in Papua over Papua's bestaan. Dit heb ik natuurlijk zeer bewust in mijn voordracht opgenomen. Wat ik mis in het hele verhaal van Kaisiepo is: wat heb je af te dingen op wat ik schrijf, geef nu eens duidelijk aan waarmee je het niet eens bent. Hij leeft, en dat begrijp ik best, totaal in het verleden en hangt daar zijn verhaal aan op. Op die manier geeft hij dus zijn reactie maar of dit de juiste manier is mag jij zelf beoordelen. Overigens stel ik deze vraag ook aan jou: op welk punt of punten ben je het niet met me eens?. Ik heb niets anders gedaan dan verwoord wat ik heb opgedaan tijdens mijn dertien Papua-reizen. Ik sta in mijn gedachtegang dus niet alleen en mocht je denken dat ik e.e.a. over de solotoer heb gegooid dan is dat dus niet waar. Voordat ik de voordracht hield heb ik de tekst voorgelegd aan Pater Piet Tuyp die 42 jaar in de Vogelkop heeft gewerkt. Zou je willen afdingen op zijn ervaringen? Piet deed er trouwens nog een schepje bovenop door o.a. te stellen dat er verhalen de wereld in worden gestuurd, hij had er persoonlijke ervaringen mee, die tenminste aanvechtbaar zijn. Toen Kaisiepo reageerde heb ik hem vervolgens de vraag gesteld: mijnheer Kaisiepo, voordat ik reageer zou ik graag van u willen weten hoe vaak u in Papua bent geweest en welke plaatsen u hebt bezocht. Hij reageerde gebeten door te stellen: "ik ben u geen verantwoording schuldig, dus u kunt inhoudelijk op mijn verhaal reageren of zwijgen. Wat een arrogantie, typische koloniale mentaliteit". Ik antwoordde hierop: "ik vraag u niet om een verantwoording, mijn vraag was heel simpel". Een verder aanwoord bleef uit. Wél ben ik in zijn ogen een "Mister NOBODY". Hier lig ik nog steeds nachten wakker van, je zult dat begrijpen. Een betere indruk van Kaisiepo krijg je onze mail-correspondentie leest. Dat heb ik je in mijn vorige mail aangeboden. Met vriendelijke groeten, Jos.
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

En dit was mijn antwoord aan Jos op 3 mei 2011: Jos ik weet niet waar de pot verwijt de ketel op slaat maar als je dit bedoelt: Wat vooral ook opvalt is dat Jos kennelijk nooit de artikelen leest op tanahku.west-papua en dan denk ik met name de rapporten van human rights watch en maandelijkse rapporten van het advocatenteam WPAT. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij die wel leest maar als onzin ter zijde schuift omdat het niet in zijn beeld past. Dan kan ik alleen maar zeggen dat je met de onderstaande tekst daar weinig weerwoord op hebt, Jij houdt vast aan de woorden van Pater Tuyp, dat is je goed recht. Ik wil daar echter inderdaad op afdingen want zowel van collega Paters Augustijnen als van allerlei andere bronnen zoals Human Rights Watch en WPAT en allerlei mensen die directe lijnen hebben naar familie in West-Papua hoor ik heel andere verhalen. Ik heb je ook niet gezien bij de presentaties van Father Johanes Djonga in Utrecht in februari vorig jaar. Zijn ervaringen die hij met ons deelde luidden anders dan die van jou. Ook deze week weer 6 mensen opgepakt die folders uitdeelden waaronder een kind van 10. Ik weet ook wel dat niet alle verhalen die naar buiten komen kloppen. Ik ken de onzin verhalen van Truus, en ik weet ook dat er door andere bronnen soms politiek gekleurde verhalen verteld worden, maar ik neem aan dat je toch niet bijvoorbeeld het Biak Massacre wil ontkennen, en ik neem aan dat je ook niet de bombardementen met Indonesische vliegtuigen op het binnenland wilt ontkennen een aantal jaren geleden. Ik neem aan dat je toch ook niet wilt ontkennen dat Het Rode Kruis en Cordaid vorig jaar nog naar buiten gesmeten zijn? Of dat tijdens het bezoek van Jouwe aan Hollandia de drie Nederlandse journalisten zijn opgepakt? En dat je als journalist niet een een visum krijgt voor Papua? Of de video van vorig jaar met de martelingen door Indonesische soldaten, die alleen veroordeeld werden voor het negeren van een dienstorder en niet voor hun martelingen. Er zijn inmiddels genoeg foto en videobeelden van schofterig gedrag van het Indonesische leger naar buiten gekomen. Het lijkt er ergens toch een beetje op dat het pro-indonesische Fak-Fak zijn invloed heeft gehad op de veteranen die daar gelegerd waren. Van veteranen uit andere hoeken van NNG hoor ik zulke stellingen als jij inneemt nooit verkondigen. Buiten dat vraag ik me af wat je hiermee wilt bereiken. Gun je de Papua's hun zelfbeschikking niet? Of ben je bevriend met de Indonesische ambassadeur? Waarom laat je de veteranen die hun hulp willen bieden niet in hun waarde? Ik heb contact met diverse veteranen die uiterst voorzichtig zijn tijdens hun bezoeken aan Papua en ook zelfs weten te vertellen dat ze in de gaten gehouden worden met wie ze contact hebben. Het hoofdstuk Ben daar wil ik het niet over hebben. Ik heb al gezegd: ik ken Ben goed en hij is bijzonder nukkig en kan rot uit de hoek komen, maar hij bedoelt het goed. Gun hem zijn gram. Hij heeft net als alle Papua's velen veel te verwijten. En als ik jou was zou ik het boek van zijn broer Viktor eens lezen. Misschien dat je dan een beetje anders gaat denken. Ik ben helaas bang van niet. Je hebt je loopgraven betrokken en weigert er uit te komen. Met vriendelijke groet/ Hormat saya, Chris P. van der Klauw
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Op 1-12-2011 schreef Louis van Diessen: Beste Chris Met verbazing bekeek ik een mail van Dhr Jos vd Konijnenberg waarin hij met tipte over een artikel waarin Ben Kaisiepo reageerde op een voordracht van Jos. Dit artikel staat precies hetzelfde op mijn weblog en het lijkt erop dat je het gekopieerd hebt. 1)Het is niet chique om publicaties zonder toestemming over te nemen van andere sites en zeker niet de in mijn ogen schreeuwerige tekst van Ben Kaisiepo. 2)Het past helemaal niet om Jos van de Konijnenberg snerend te vermanen door middel van publicaties op mijn site. Louis van Diessen
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Beste Louis, Het klopt dat ik de reactie van Ben overgenomen heb van jouw weblog. Was overigens niet nodig geweest want Ben had me in dezelfde trend ook al een email gestuurd, alleen de opbouw van zijn weblog reactie was beter. Ik heb veel contact met de Nederlandse Papua's en met Ben heb ik natuurlijk ook regelmatig contact. Hij is uit het goed hout gesneden, maar kan inderdaad erg fel en onvriendelijk uit de hoek komen. Kwestie van hoor en wederhoor. Ik heb immers ook het artikel van Jos geplaatst al vind ik het behoorlijk tendentieus. Ik ben het zo fundamenteel oneens met het verhaal van Jos, dat ik eerlijk gezegd een woedende email van 6 pagina's opgesteld had, die ik hem bij nader inzien maar niet toegestuurd heb. Hij staat er zo fundamenteel fout in, dat ik op elke zin een heleboel heb aan te merken. Het leek me zinloos om die email te versturen, want hij wijzigt zijn mening toch niet. Het was niet zomaar informatie op het internet, maar een reactie van iemand op een artikel, ook niet van jou, maar op het mening van Jos die ook op mijn forum was geplaatst en waarop Ben een reactie gaf via jouw blog. Als het zomaar een deel van je website, foto's, eigen tekst, of iets dergelijks geweest zou zijn, dan zou ik zeker aan je gevraagd hebben of ik dat artikel of die foto zou mogen gebruiken. Maar het was een openbare reactie op een tekst van Jos die ik ook al geplaatst had. Net zoals ik zelf ook regelmatig reageer op krantenwebsites waar onzin verkondigd wordt. Dat zijn ook openbare reacties die iedereen kan zien en iedereen kan kopiëren en waar ik als schrijver geen enkele moeite mee heb want het is mijn mening. Zoals je misschien gezien zult hebben neem ik vaker reacties over van mensen op artikelen in kranten of op websites. Die zijn me ook niet altijd welgevallig, maar ik probeer wel de verschillende kanten van een zaak te laten zien. De een doet dat feller dan de ander, maar daarvoor is het nu eenmaal een openbare discussie. Dus ik vind het vervelend naar jou persoonlijk dat ik die tekst gekopieerd heb, en dat je dat niet chique vindt. Maar dat is dan alleen persoonlijk uit waardering voor jou, maar voor wat betreft het item heb je hierboven uitgelegd hoe ik daar tegen aan kijk. Kijk maar eens hier: http://www.tanahku.west-papua.nl/index. ... &Itemid=27 En artikel van een idioot, die de geschiedenis ook verdraait, maar ik heb het wel geplaatst en ook 53 reacties daarop. Dus ik doe dat om mijn publiek te informeren over de verschillende visies. Maar ik heb er helemaal geen moeite mee dat Jos een snerende tekst heeft gekregen van Ben, want mijn sneren zouden niet minder geweest zijn en zijn ook niet minder geweest naar Jos toe, alleen waren die niet openbaar maar in een persoonlijke email. Gelukkig wordt zijn mening door weinigen gedeeld. En als jij vindt dat Jos niet zo aangesproken moet worden dan is het uiteraard jouw goed recht om deze reactie van Ben van je blog te verwijderen. En misschien moet ik het item wel gewoon helemaal weggooien, want zo fraai is die visie van Jos nu eenmaal niet. Ik ben blij dat vandaag woordvoerders van 4 politieke partijen verklaard hebben dat ze zich zullen inzetten om het onrecht dat de Papua's door Nederland is aangedaan recht te zetten. En dat ze in de gaten zullen houden dat Minister Rosenthal de motie die gisteren is aangenomen ook uitvoert, al heeft hij er zelf niet veel zin in. Dus sorry naar jou toe Louis, omdat je er boos over bent dat ik die reactie van Ben gekopieerd heb. Maar als het ergens anders gestaan had, had ik het ook overgenomen. Met vriendelijke groet, Chris P. van der Klauw Naschrift webmaster: Voor alle duidelijkheid: de reactie van Ben Kaisiëpo aan Jos van de Konijnenberg was me door Jos van de Konijnenberg zelf toegestuurd. Zie hieronder. Dus ik had hem al maar ik heb de tekst inderdaad gekopieerd van de website van Louis en vervolgens een aantal taalfouten gecorrigeerd.: 2-4-2011 van Jos van de Konijneberg Je hebt mijn verhaal over het in de steek laten van de Papua's een paar jaar geleden niet willen plaatsen omdat je het blijkbaar niet met de inhoud eens was. Louis van Diessen heeft deze voordracht/onderwerp wél op zijn site gezet en ik zal je direct zijn mail doorsturen die ik op 21 Januari ontving. Hartelijke groeten, Jos Van: Jos.vd.Konijnenberg. [Jos.vd.Konijnenberg@upcmail.nl] Verzonden: zaterdag 2 april 2011 12:55 Aan: Chris van der Klauw Onderwerp: Fw: reactie Bij deze. ----- Original Message ----- From: Louis van Diessen To: jos.vd.konijnenberg@upcmail.nl Sent: Friday, January 21, 2011 9:44 AM Subject: {Spam?} reactie Hallo Jos Op mijn weblog stond een reactie van Ben Kaisiepo op jouw voordracht. Lees maar eens groeten Louis van Diessen Bijlage: Reactie van Ben Kaisiëpo op de voordracht van Jos van de Konijnenberg
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Op 26-12-2011 11:53 schreef Jos.vd.Konijnenberg een reactie op een artikel in mijn nieuwsbrief van 22 december 2011: 'Doden bij gewelddadigheden in West-Papua' De gewelddadigheden van leger en politie in de Indonesische provincie Papoea onttrekken zich grotendeels aan het oog van de internationale media. In het afgelegen Paniai-district zijn meer dan 100 dorpen aangevallen en in brand gestoken. Daarbij zijn volgens mensenrechtenactivisten en inwoners van het gebied tenminste achttien doden gevallen. Duizenden mensen zijn op de vlucht geslagen voor het geweld. U hoort correspondenten Michel Maas in Indonesië en Robert Portier in Australië. http://nos.nl/audio/324102-doden-bij-ge ... apoea.html Merkwaardig, Chris, een reporter te horen zeggen dat Australië wel degelijk Indonesië helpt terwijl jij dit ontkent. Wie moet je nu geloven? Vind je het overigens gek dat Indonesische militairen terugslaan wanneer Papua's in de aanval gaan en moorden? Dat ze tegen de zin in van Indonesië en de VN als ontzagwekkend kleine minderheidsgroep zelfstandigheid nastreven roept dan ook repercussies op. Hoe trad Nederland op in het toenmalige Nederlands Indië? Denk even aan Rawagede! Ik veroordeel al deze soorten optredens ofschoon ik zelf heb moeten deelnemen aan voorzorgsacties tegen infiltranten maar gelukkig geen enkele Indonesische jongen heb gezien. Vriendelijke groeten, Jos.
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Beste Jos, deze reporter heeft helemaal gelijk en ik heb dat ook niet ontkend. Ik zei juist dat dat al heel lang ter discussie staat in Australië, want diverse politieke partijen hebben er grote moeite mee dat Australië Indonesische troepen traint. Ik zei alleen dat het bericht uit Australische bron kwam en daardoor gekleurd is. Het had net zo goed een USA reporter kunnen zijn, want daar worden ook Indonesische troepen getraind. En Minister Rosenthal durft ook zijn mond niet open te doen, want hij is bang voor Indonesische represailles. Yudhono komt volgend jaar, eens kijken of we weer een kort geding kunnen aanspannen tegen die mensenrechtenschender. De lafbek is daarom de vorige keer weggebleven. Australië is bang voor die paar honderd miljoen Indonesiërs, waartegen zij niets kunnen uitrichten met hun 10 miljoen inwoners. Daarom wil de Austr. regering zoveel mogelijk goede maatjes blijven met Indonesië en zegt die schurkenstaat niet waar het op staat. En wat dacht jij van de verzetsgroepen in Nederland toen de Duitsers Nederland bezet hielden. Of dacht je dat het verzet hier in 40-45 geen aanslagen pleegde? Of dacht je dat toen de hele Nederlandse bevolking verzet voerde? Denk het niet. Het is altijd een kleine groep die het lef heeft om echt iets te doen. In Papua is dat uiteraard niet anders. webmaster
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Hebben wij de Papua’s in de steek gelaten?

Bericht door webmaster »

Ik dacht aan de ontkenningen van Jos met betrekking tot de situatie in Papua Barat toen ik onderstaand artikel las uit Australische bron dat gepubliceerd werd in The Jakarta Globe. Tsja om te zien, moet je wel je ogen open willen doen om op te merken wat er echt gebeurd achter de laag vernis. Ja ja er zijn gelukkig ook Indonesische media die dit soort artikelen durven te plaatsen. Een goed onderbouwd artikel, waard om te lezen: A Brave Few Fight for Justice in Papua Despite Deadly Dangers Brooke Nolan | January 06, 2013 Arriving at Maranatha Convent in Waena, a town near Jayapura, Papua, a nun greets me and shows me a room where I am hoping to stay. Her first question to me still looms in my mind. “Are you from an NGO?” she asks. Her suspicion is strange, given that the work of NGOs often parallels that of nuns. But her reason reveals a fear of authorities many Papuans justifiably hold. She explains that a group of six Australians from an NGO had been staying at the convent until a few days ago. “Then the military turned up, demanding to see their documents and searched their bags. The Australians were intimidated and they left,” she said. A bit later, my friend Alice and her boyfriend Henry arrive (not their real names). Alice is a journalist at a Papuan news portal and the author of a book telling the story of political challenges faced by Papuan families. Henry is on staff at the Commission for Disappeared People and Victims of Violence (Kontras) in Jayapura. A run-down shack tucked off the main street is home to the Kontras office, which has no identifying features, and yet it’s well known to those in uniform. Soldiers walk back and forth outside the office, monitoring who enters and exits. This type of surveillance of activists, journalists and NGO workers is normal in Jayapura, Alice and Henry tell me. Deadly infiltration “At [the publication I work for], we’ve been infiltrated by Kopassus,” Alice says, referring to the Indonesian army’s special forces. “Most recently, a man called Ayub started working with our editing team. He never finished the work he was supposed to do and he spread false rumors, causing problems for me and my colleagues. Then one day we noticed that the official number of his regiment was stitched on the inside of his military bag. So we knew it wasn’t an ordinary military-style bag bought at a market. We confronted him and he admitted he was working for Kopassus. He was fired immediately.” Alice talks fervently about the ongoing military repression of civil society in Papua. She first became involved in activism when she returned to Papua after completing her undergraduate degree in economics and management at Duta Wacana Christian University in Yogyakarta. “When I returned to Papua, my father told me not to get involved in politics. He was afraid that the military would do to me what they did to him,” she says. “During military raids in the 1970s, he was humiliated by soldiers, stripped naked in front of the whole village and searched against his will. Despite what my father said, I don’t mind if I die fighting against military repression in Papua.” One of Alice’s former colleagues has already done so. On July 30, 2010, after months of receiving death threats via SMS, the body of 29-year-old journalist Ardiansyah Qomar Wibisono Matrais was found tied to a block of wood at the bottom of the river in Merauke. His ribs were smashed, most likely as a result of repeated physical assaults, and the markings on his neck indicated that he had been strangled with something such as a belt or a rope. Instead of an investigation, the body was flown to Makassar for further examination. Merauke police, who refused to release the forensic report or the result of the au topsy, stated that Matrais had committed suicide. Before his death, Matrais had been reporting on human rights abuses and rampant illegal logging in the Keerom and Sarmi districts of Papua. Following the arrests of powerful figures involved in illegal logging at the beginning of 2010, the anonymous death threats to Matrais and other journalists increased. Independent evaluations verify that threats to journalists are a true danger in Indonesia, where year after year the country’s performance on freedom of speech reports has become increasingly abysmal. In 2009, Indonesia ranked 100 out of around 180 countries listed in the International Press Freedom Index, slipping to 117 in 2010 and dropping to 146 in the 2011-2012 period. Actions and consequences Like Matrais, Henry receives death threats via SMS from anonymous numbers every week. Henry has been working at Kontras for the past two years. “My family is from Maluku but I was born in Jayapura and have lived here all my life,” he says. This month, Henry has been busy finishing the Kontras 2012 Report on Torture. According to this report, the number of torture victims in Papua from June 2011 to July 2012 far outweighed those in any other part of Indonesia. Kontras reports 98 torture victims in Papua, followed by 26 victims in Jakarta. Opposite Henry sits Barry (not his real name), a young man born in the Jayawijaya highlands, who now works at the Institute of Human Rights Studies and Advocacy (Elsham) and for an NGO called Unite For Truth (BUK). Twelve years ago, Barry was in his final year of high school when his brothers, father and friends were tortured and imprisoned by police in Abepura. At 1 a.m. on Dec.7, 2000, police broke down the doors of student dormitories in Abepura, forcing 105 students into trucks which took them to police headquarters at Kota Raja. Students were then stripped and tortured for five hours, according to testimony provided by students and the National Commission on Human Rights (Komnas HAM), which was later presented at the UN Human Rights Council in Geneva. Three students, Ori Ndoronggi, 17; Elkius Suhuniap, 20; and Johny Karunggu, 20; died while in custody as a result of police brutality. Many others, including eight of Barry’s friends, died from the wounds inflicted upon them at the Kotaraja police headquarters in the weeks and months that followed the incident. “The police bashed my brother and father on the back of their heads with the butts of rifles until blood poured out of their mouths and they became unconscious,” Barry says. Despite the deaths of three young men while in police custody, there were no convictions in the trial that followed. Instead, the police responsible for the torture and killings have received promotions, while the memories of violence are still fresh in the minds of local people. Taking action “This year [2012] on Dec. 7, we held a remembrance ceremony for the victims of police and military violence. This is something we do every year to honor them. We have to continue to fight for justice for our brothers and sisters killed and tortured by the police and military,” Barry says. As a university student, Barry founded the Community of Abepura Victims (KKA), and in 2007, he started BUK to fight for the rights of victims of police and military torture from Abepura, Wamena, Waisor, Kimaam, Assue and Maryedi. Every week, Barry and BUK members visit prisons in Jayapura to bring coffee and food to political prisoners. People with convictions mirroring those of Alice, Henry and Barry can be found all over Papua. Considering their experiences, it is no surprise that local people describe the law as hiburan (entertainment) and Papua’s special autonomy status as hiasan (decoration). Justice, not separatism, is the first thing on these peoples’ minds. The longer justice in Papua is trampled on, the stronger the urge toward separatism becomes. The military, the police and the Indonesian government must acknowledge the unhinged brutality used to crush civil society in Papua if there is ever to be peace. An acknowledgement is the first step. Reparations must be made and the perpetrators of crimes punished for their acts. Brooke Nolan is a PhD student from the University of Western Australia with a focus on Indonesian studies. The opinions expressed are her own. http://www.thejakartaglobe.com/opinion/ ... ers/564729
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Plaats reactie